Wprowadzenie do liturgii i akt pokuty

Wprowadzenie do liturgii dnia, nowy mszał rzymski przewiduje "po pozdrowieniu ludu". Wtedy kapłan może w bardzo krótkich słowach wprowadzić wiernych w charakter liturgiczny danego dnia. Wprowadzenie powinno ograniczać się do wtajemniczenia wiernych w przeżywanie misterium. W jego czasie nie powinno witać się gości, składać życzeń czy wygłaszać jakichkolwiek przemówień.

            Po wprowadzeniu następuje akt pokutny, który ma na celu uświadomienie uczestnikom liturgii własnej grzeszności oraz obudzenie szczerego żalu za grzechy, po to aby godnie przyjąć słowo Boże, owocnie brać udział we Mszy świętej i otrzymać obfitsze łaski. Kapłan zachęca wiernych do skruchy wypowiadając wezwanie: "Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni, abyśmy mogli z czystym sercem złożyć Najświętszą Ofiarę". Po nim następuje chwila ciszy. Jest ona po to, aby każdy w ciszy własnego serca mógł uświadomić sobie swoją grzeszność i wzbudzić skruchę. Następnie wszyscy odmawiają spowiedź powszechną: "Spowiadam się Bogu wszechmogącemu..." W miejsce spowiedzi powszechnej można użyć innych formuł aktu pokutnego, umieszczonych w mszale. Dopełnieniem aktu pokuty jest wezwanie: "Panie, zmiłuj się nad nami" ("Kyrie, eleison"). Jako zawołanie błagalne znane było już w starożytności pogańskiej i kierowane do bóstwa lub panującego. Kościół "Kyrie, eleison" wprowadził do swojej liturgii w takim znaczeniu, w jakim stosował je św. Paweł Apostoł w swoich listach, kierując je do Chrystusa jako Pana i Boga. Śpiewając bądź recytując to wezwanie prosimy aby Bóg się nad nami zmiłował i okazał nas swoje miłosierdzie. Dopiero gdy dostąpimy Bożego przebaczenia jesteśmy gotowi do owocnego przeżywania Mszy świętej.

            Musimy wyraźnie podkreślić, że spowiedź powszechna na początku Mszy św. gładzi tylko grzechy lekkie. Nie może przystąpić do komunii świętej ten kto trwa w grzechu ciężkim. Ten grzech zostaje odpuszczony dopiero w sakramentalnej spowiedzi.