25.11.2018 – KATECHEZA 376: CNOTY KARDYNALNE

            Rozpoczynamy nowy cykl katechez o cnotach kardynalnych. Na początku naszych rozważań warto postawić sobie pytanie co to jest cnota? W języku teologicznym oznacza ona pewną sprawność, zdolność, dyspozycję. Rozróżniamy cnoty Boskie, czyli pochodzące od Boga, będące nadprzyrodzonymi darami łaski. Są nimi wiara, nadzieja i miłość. Oraz cnoty ludzkie, będące naturalnymi zdolnościami ludzkimi. Katechizm Kościoła Katolickiego definiuje te drugie w następujący sposób: „są one trwałymi dyspozycjami umysłu i woli, które regulują nasze czyny, porządkują nasze uczucia i kierują naszym postępowaniem zgodnie z rozumem i wiarą. Można je zgrupować wokół czterech cnót kardynalnych: roztropności, sprawiedliwości, męstwa i umiarkowania” (KKK 1810).

            Wszystkie cnoty ludzkie można pogrupować wokół tak zwanych cnót kardynalnych. Nazwa kardynalne wzięła się od łacińskiego słowa cardo oznaczającego zawias. Mamy 4 cnoty kardynalne: roztropność, sprawiedliwość, wstrzemięźliwość oraz męstwo. Dlaczego akurat te 4 są takie ważne? W Piśmie Świętym możemy przeczytać: „kto miłuje sprawiedliwość – jej to dziełem są cnoty: uczy bowiem umiarkowania i roztropności, sprawiedliwości i męstwa” (Mdr 8, 7) Odpowiedź znajdziemy także w funkcjach jakie one pełnią w życiu chrześcijańskim. Roztropność kieruje umysłem a sprawiedliwość rządzi wolą. Wstrzemięźliwość zaś panuje nad wszelką pożądliwością. Męstwo natomiast czyni zdolnym człowieka do stawienia czoła trudnościom i niebezpieczeństwom. Możemy powiedzieć, że znajdujemy w tych funkcjach całość dojrzałego życia chrześcijańskiego. Trzeba jeszcze nadmienić, że cnoty kardynalne są wspomagane i przemieniane przez Bożą łaskę.