16.09.2018 R. – KATECHEZA 366: GRZECHY CUDZE - POCHWALAĆ GRZECH

            Każdy człowiek potrzebuje pochwał. Nie lubimy być krytykowani. Często bywa tak, że pochwała motywuje nas do działania i wysiłku a krytyka odbiera nam ochotę do pracy. Trzeba jednak sobie uświadomić, że zarówno krytyka jak i pochwała mogą stać się grzechem. O ile w przypadku krytyki nie dziwimy się że może stać się grzechem, o tyle często nie rozumiemy w jaki sposób chwalenie Kogoś może prowadzić do zła. Problem tkwi w tym, że pochwała może być niezgodna z rzeczywistością, nieadekwatna do zasług i może utwierdzać bliźniego w błędzie. Taki rodzaj chwalenia nazywamy pochlebstwem. Często jest tak, że ten który chwali chce osiągnąć jakąś korzyść. Stąd posługuje się pochlebstwem, przesadnie podkreśla czyjeś zasługi i w ten sposób utwierdza Kogoś w fałszywym obrazie siebie samego. Jako przykład możemy tutaj podać sytuację z firmy, w której szef niesłusznie zwolnił Kogoś, pozbawiając pracy i środków do życia a reszta załogi zakładu chwali go za tę decyzję. Taka pochwała utwierdza tego szefa w błędzie, nie pozwala mu dostrzec krzywdy jakiej się dopuścił a w dalszej konsekwencji blokuje możliwość nawrócenia tego człowieka. Nie zdajemy sobie sprawy, że „pochwała może zabić” zdolność do refleksji i zmiany  postępowania w człowieku.

            Św. Paweł mówi: „odrzuciwszy kłamstwo, niech każdy z was mówi prawdę swemu bliźniemu, bo jesteście nawzajem dla siebie członkami. Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym” (Ef 4,25,29). Tylko szczera prawda mówiona z miłością służy dobru człowieka. Pochlebcy zaś są obłudnikami, którzy w oczy chwalą, a za plecami wyśmiewają. Patrzą jedynie na zysk. Św. Bernard mówi, że właściwością ich jest kłaniać się tam, gdzie spodziewają się wydobyć coś dla siebie. Pochlebcy nadmiernie chwalą, a usprawiedliwiają błędy. Przez to też utwierdzają swoich braci w grzechu. Św. Będa Czcigodny mówi, że jak oliwa podsyca ogień, tak pochlebcy zasilają grzech. Całe zło pochlebstwa potępia także prorok Izajasz „Biada wam, którzy nazywacie złe dobrym, a dobre złym” (Iz 5,20). Pochlebstwo to grzech cudzy, ponieważ utwierdza człowieka w fałszywym mniemaniu o sobie, nie pozwala mu poznać swoje błędy i skutecznie blokuje czyjeś nawrócenie.